Nick Dittmeirer & The Sawdusters (US) Americana - Country Missy Sippy Gent (28-08-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: Missy Sippy info band: Nick Dittmeier © Rootsville 2018

Nu de zomerfestivals zowat achter de rug zijn, beginnen we stilaan weer met de cluboptredens. Eerste op mijn lijstje was Nick Dittmeier & The Sawdusters in de Missy Sippy in Gent. Marie en Jelle hebben na de Genste feesten even de riem afgelegd maar zijn er ondertussen met goede moed terug aan begonnen. Dit zou er waarschijnlijk eentje zijn in een lange rij. Ik had Nick en zijn bende een goede performance weten geven op Swing Wespelaar en was dan ook benieuwd hoe het zou klinken tijdens een cluboptreden. Ze hadden ondertussen al wat optreden achter de kiezen op het oude continent.

De band is afkomstig uit Bloomington, Indiana en kan volop onder de noemer “roadband” worden geplaatst. Toeren en spelen, dat is het liefste wat ze doen. Na het uitbrengen van twee EP’s :“Extra Better” en “Light Of The Day” brachten ze hun eerste full cd uit in 2016. “Midwest Heart/Southern Blues” is een lekker swingende schijf en geeft goed weer wat de band in de mars heeft. Iets voor fans van The Band en Little Feat en vol met songs over gebroken harten, Jezus en verlaten steenkooldorpen. Buiten Nick Dittmeier bestaan de Sawdusters uit: JP Payton (gitaar), Rev. Bob Rutherford (bas) en Mark Wayne Minnick (drums).

Er was niet veel volk komen opdagen voor dit eerste optreden, en dat was jammer. Maar de aanwezigen lieten het niet aan hun hart komen, hoewel het toch een tijdje duurde vooraleer Nick er een beetje animo in kreeg. Nick is niet echt een spraakwaterval en hij beperkt zich tot zingen en spelen en hier en daar een beschaamde ‘Thank you’. Niet direct de man die een goede interactie heeft met het publiek. Maar enfin, we waren gekomen voor de muziek en die kregen we dan ook volop.

Twee goed opgebouwd sets waarbij vooral tijd werd gemaakt om de mensen kennis te laten maken met hun laatste schijf. Zo hoorden we ‘Rhythm Of The Train’, ‘My True Love’, ‘Centralia’ en ‘Pills, Jezus and War’. In oktober wordt de nieuwste cd op de markt gegooid en hiervan kregen het fijne ‘City God’ te horen. Nick heeft de verwachte, aangename country stem, waardoor hij zich al eens kan wagen aan covers van groten uit het genre zoals Willie Nelson’s ‘Devil In A Sleeping Bag’ of John Prine’s ‘Grandpa Was A Carpenter’. Eerlijk gezegd, vind ik goed gespeelde, niet melig country wel aangenaam om horen.

De muziek werkte aanstekelijk en er verschenen wat dansers op de vloer die hun kunsten etaleerde op de tonen van pittige bluegrass. Leuk om zien mijn gedacht. Ondertussen gingen we richting einde en kregen we nog leuke dingen op ons bord als ‘Can’t Go Home’, ‘Stabbed To Death In Ohio’, ‘Walking On Water and Drowning’ of ‘Hard Loving Man’.

Geslaagde avond met feel good americana en country, waar je blij van word. Ik heb een vermoeden dat het een fijn seizoen zal worden daar in Gent. Ik zou alvast de sociale media in het oog houden want er staan wat grote namen op stapel. Zo zou in oktober Mark Hummel & Stackhouse zijn opwachting maken en in november verwachten we het bezoek van Ben Prestage. Be there or be square boys and girls !

Marcel